3.
“Arrozcaldo. Bir maden nahiyesinde yaşayan yoksul bir aileden geliyordum. Çoğumuz için uygun olan her şey bizim için bir lükstü. Doğum günümde spagetti yada pasta ya da öteki evlatların yapmış olduğu başka süslü yemekler yoktu. Fakat, anneannem Arrozcaldo yapardı.Tavuğun sadece bir parçasını alabildiği için haşlayıp didikler, sonrasında kemiğini kaynatıp suyu için haşlar, sonrasında yapışkan pirinç ve düzgüsel pirinç karışımını ekleyip paylaştığımız bir iki yumurta alırdı. sos olarak. Tüm aileyi doyurur. Kek ya da spagetti kadar süslü değildi, fakat ailemin bütçemizi aşmadığını bile bile benim için bir şeyler hazırlayabildiği için oldukca mutluyum.”
“Şu anda 29 yaşındayım ve aile makul bir halde yaşıyor. Beş yıldızlı şık bir restoranda yiyecek yiyebilirdim fakat gene de Arrozcaldo’yu özlüyorum. Gene de doğum günümde bir pasta yerine Arrozcaldo’yu tercih ederdim.”
—u/Pomstar 1993
