Sony, litefeet dansına 2012’de, ana akıma girmeden ilkin başladı. 13 yaşındaydı ve hareketlerin özgünlüğü ve etrafındaki kültürün enerjisi sebebiyle litefeet’in onu kendine çektiğini söylemiş oldu. Dansçıların para ödülü için yarıştığı dans savaşlarında becerilerini geliştirdi; 15 yaşlarında trenlerde dans etmek için okulu asıyordu. Sahnede ve kliplerde performans sergilerken, hala faturasını metroda dans ederek ödüyor. En iyi haftalarında 1.000$ kadar kazanabilir.
Union Square metro platformunda Sony ve Malik ile tanıştığımda, beş saattir onunla uğraşıyorlardı. Yorulmuş olsalar da çekici ve cömertlerdi. İlk başta aşk için yaptıklarını söylemiş oldu Malik. Artık bu bir işti. Günde minimum altı saat, haftada beş gün. Peşinden, Sony birkaç saat daha antrenman yapıyor. Brooklyn Hayvanat Bahçesi, yaylı zeminleri ve olimpik boyuttaki trambolini akrobatlar tarafınca sevilen bir grafiti kaplı spor salonu. Onlarınki bale dansçılarından yada ustalaşmış atletlerden beklenen türden bir disiplindi ve onları otomobilden otomobile takip ederken dayanıklılıklarına fanatik kaldım. Vücutlarının buna alıştığını söylediler. Kimi zaman yaralandılar; Sony birkaç hafta ilkin ayak bileğini ince ayarlamıştı. Ve trenlerin yeni tasarımları işi daha da zorlaştırdı. Bazı dansçılar, kolay dönüşleri durduran ve onları saf kaslara güvenmeye zorlayan çatallı bir direk tanıtıldıktan sonrasında ayrıldı.
Sony, işin en zor kısmının bilgisiz insanlarla uğraşmak bulunduğunu söylemiş oldu. Bazı yolcular, gösterisini yarıda kesmeye yada şakalar yaparken şapkasını elinden düşürmeye çalıştı. “Soğukkanlılığını korumalısın. Seni aşağı çekmelerine izin veremezsin.”
