Yedi aylık Samera’nın koyu renkli, fincan tabağına benzeyen gözleri, bir hemşire başını nazikçe beşikte tutup umutsuzca zayıf vücudunu temizlerken dışarı bakıyor.

Afganistan’daki insani krizin masum kurbanlarından biri ve beş yaş altı çocuklarda en büyük katillerden biri olan şiddetli akut yetersiz beslenmenin etkilerinden muzdarip birçok kişi arasında.

12 yaşındaki ağabeyi Temor endişelenir ve kendini çaresiz hisseder.

‘Kız kardeşim için ekmek ve süt istiyorum’ diyor. ‘Annem ve babam işsiz, yiyecek ve içecek hiçbir şeyimiz yok. Bazen ekmek buluyoruz, bazen bulamıyoruz.’

Yedi aylık Samera, Afganistan’daki insani krizin masum kurbanlarından biri.

Temor, 36 yaşındaki annesi Sonia, iki erkek kardeşi ve Samira ile Afganistan’ın kuzeyindeki ücra bir bölgede tek odalı bir evde yaşıyor.

Samera’nın babası iş aramak için İran’a gitti ama para alamadılar.

Sadece 8 libre ağırlığındaki Samera, kendisine hayati vitaminler sağlayan fıstık bazlı özel bir macunla beslendiği, Save the Children tarafından ülkede işletilen 66 kişiden biri olan Mobil Sağlık Merkezi’nin can damarı oldu.

Gıda fiyatları fırladı ve yetişkinler için çok az iş var ya da hiç yok ama Temor, ‘Keşke daha yaşlı olsaydım da çalışıp para kazanabilseydim. Keşke camiye ve okula gidebilseydim.

‘Durumumuzun iyileşmesini istiyoruz. Burada su olmasını istiyoruz.’